Światowy Dzień Poezji – spotkanie wokół twórczości Krystyny Miłobędzkiej

Światowy Dzień Poezji

zapraszamy na spotkanie wokół twórczości Krystyny Miłobędzkiej

i prezentację książki

Pory poezji. Koncepcja czasu w twórczości poetyckiej Krystyny Miłobędzkiej

Dyskusja z udziałem: autora – Bartosza Suwińskiego, Jacka Gutorowa i Jarosława Borowca

22 marca (środa), godz. 17.00

Sala Konferencyjna MBP, ul. Minorytów 4

wstęp wolny

Z okazji Światowego Dnia Poezji zapraszamy na spotkanie  poświęcone wierszom Krystyny Miłobędzkiej oraz prezentację książki Pory poezji. Koncepcja czasu w twórczości poetyckiej Krystyny Miłobędzkiej. W dyskusji udział wezmą: Bartosz Suwiński, Jacek Gutorow, Jarosław Borowiec.  Podczas wieczoru wyemitowany zostanie film dokumentalny o poetce z Puszczykowa oraz fragment rozmowy z poetką nagrany w marcu tego roku.

Pory poezji – Książkę Bartosza Suwińskiego wyróżnia głębokie przeżycie tematu. Dostrzegam je w silnym emocjonalnym stosunku do najważniejszych pytań, stawianych przez autora pisarstwu Miłobędzkiej. Kwestia czasu, jak najsłuszniej umiejscowiona w centrum rozprawy, implikuje uruchomienie szeregu kontekstów filozoficznych (oddających filozoficzność implikowaną omawianej twórczości) i literackich (w perspektywie porównawczej), pozostając zarazem w nieomal każdym momencie sprawą osobistą badacza, odzwierciedloną przez styl, jakim się posługuje. Wykład jest spoetyzowany, nacechowany przez potrzebę powracania do problemów najmocniej niepokojących i uchwycenia wymykającego się sedna obserwowanego zjawiska. Metaforyzacja i repryza to najchętniej używane tu tropy. 

(prof. dr hab. Piotr Śliwiński)

Krystyna Miłobędzka – (ur. 1932), poetka, dramaturg. Laureatka wielu nagród literackich, m.in.: Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992), Fundacji Kultury (1993), Ministra Kultury (2001) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2009). Mieszka w Puszczykowie. Krystyna Miłobędzka zajmuje w polskiej literaturze miejsce osobne i wybitne. Wiersze Miłobędzkiej – ona sama chętniej określa je skromnym słowem „zapisy” – to krótkie, niezwykle intensywne utwory, dotyczące podstawowych faktów naszego życia w świecie. Ich narratorka reprezentuje punkt widzenia matki, córki, kobiety uwikłanej w relacje z życiem, otaczającą przyrodą, najbliższymi ludźmi, własnym ciałem („moje naraz wszystko żywe”). Życie zaś i wszelkie jego przejawy to żywioł – byt wciąż zmienny i przeobrażający się w coraz to nowe formy.

(za: instytutksiazki.pl)