Spotkanie z Piotrem Florczykiem

Prowadzenie: Jacek Gutorow

16 grudnia 2015 (środa), godz. 11.00

Sala Konferencyjna MBP, ul. Minorytów 4

wstęp wolny  

Piotr Florczyk – urodzony w 1978 roku w Krakowie, od 1994 roku mieszka na stałe w Stanach Zjednoczonych. Poeta, eseista i tłumacz dwudziestowiecznej poezji polskiej na język angielski. Współzałożyciel i redaktor kalifornijskiego wydawnictwa Calypso Editions. Swoje wiersze, recenzje, eseje i przekłady publikował m. in. w The New Yorker, Notre Dame Review, Los Angeles Review of Books, Poetry International, The Southern Review, Threepenny Review, Times Literary Supplement i World Literature Today. Uczy literatury na kilku kalifornijskich uniwersytetach. Mieszka w Los Angeles.

Florczyk zaczynał jako tłumacz poezji polskiej. Znakomicie przyjęte zostały jego książki przekładowe Anny Świrszczyńskiej (Building the Barricade and Other Poems, 2011) i Juliana Kornhausera (Been and Gone, 2009). Tłumaczy także m.in. wiersze Dariusza Sośnickiego i Mirona Białoszewskiego.

Jako poeta zadebiutował w 2015 r. niewielkim tomem Barefoot; w marcu 2016 r. ukaże się jego pełnowymiarowy debiut East & West. Na język polski wiersze Florczyka tłumaczył Paweł Marcinkiewicz. Florczyk jest także autorem zbioru szkiców i fotografii Los Angeles Sketchbook (2015). Strona autorska: www.piotrflorczyk.com

Głosy o Florczyku

O przekładach:

Florczyk tłumaczy Świrszczyńską z przejmującą precyzją, a jego przekłady są niczym zaklęcia magiczne, za pomocą których przywołujemy wiek dwudziesty i które w dwudziestym pierwszym wieku mogą zabrzmieć jak ostrzeżenia (Sandra Alcosser)

Piotr Florczyk przedstawia amerykańskim czytelnikom jednego z najważniejszych polskich poetów współczesnych; poezja Kornhausera nabiera w tych przekładach nowego życia i poruszającej bezpośredniości (Michael Collier)

O wierszach:

Poezję Florczyka przenika klarowność rodem z Czechowa. Mamy do czynienia z oryginalnym talentem, któremu udaje się osiągnąć lekkość i czystość wyrazu. Jakie to wspaniałe, kiedy idee są niczym chleb pokruszony w kieszeni, jak choćby w tym wierszu, gdzie słońce „kroi bochenki obłoków”. Któż nie zakochałby się w lirycznym bogactwie takich wierszy jak „Homeland Security” czy „Psalm”? A do tego ta wspaniała poetycka uważność, z jaką Florczyk obserwuje rzeczy i ludzi (Ilya Kaminsky)