„Estonia: Laukasso – bagna inaczej” – spotkanie z Pawłem Hęciakiem

„Estonia: Laukasso – bagna inaczej” – spotkanie z Pawłem Hęciakiem
Filia nr 4 MBP, ul. Książąt Opolskich 48-50
13 grudnia 2019 r. (piątek), godz. 18:00

wstęp wolny

Bagna i torfowiska nie kojarzą się z miejscami do uprawiania turystyki. Wilgoć, duże zagęszczenie roślinności i utrudnione poruszanie się stawiają te miejsca na ostatniej pozycji na liście destynacji, do których chcielibyśmy się wybrać. Inaczej sprawy się mają w Estonii, której powierzchnia niemal w 20% pokryta jest torfowiskami i bagnami, co sprawia, że ten kraj plasuje się pod tym względem na trzecim miejscu za Finlandią i Kanadą.

Proces zabagniania rozpoczął się około dziesięć tysięcy lat temu po roztopieniu się lodowca, co sprawiło, że większość obszaru dzisiejszej Estonii pokryła się jeziorami. Z biegiem czasu linia brzegowa rozwijała się razem z roślinnością przybrzeżną i przekształcała w trzęsawiska. Dzięki przybywającej torfowej roślinności tworzyły się gleby torfowe.

Samo Laukasso należy do Parku Narodowego Lahemaa i jest największym bagnem w parku. Zajmuje powierzchnię ponad 8 000 ha i jest wpisane do Spisu Obszarów Wodno-Błotnych o Międzynarodowym Znaczeniu. Obszar bagna składa się z małych wysepek pokrytych torfem oraz roślinnością bagienną sięgającej 8 metrów. W wielu miejscach roślinność jest zalewana ponad półtorametrową warstwą wody powyżej powierzchni bagna. Bogatą roślinność uzupełniają dwadzieścia cztery gatunki mchów, które zamieniają bagno w chłonną gąbkę magazynującą deszcz i pozostałości śniegu. Drzewa widoczne w krajobrazie osadzone są na licznych skałach położonych pod linią wody. Tworzą swoisty labirynt, który kryje się pod wodą, ukrywając tajemnice sprzed dziewięciu tysięcy lat. Bagna idealnie konserwują przedmioty w nich zatopione oraz filtrują wodę, nadając jej idealną przeźroczystość.

Estończycy, budując na bagnach sieć tras i szlaków, pokazują, że można uprawiać tam aktywną turystykę. Trzeba jednak pamiętać, że to miejsce jest równie piękne, jak i niebezpieczne – nie bez powodu mieszkańcy Estonii o czymś, co zgubili na zawsze, mówią „przepadło w bagnie”.

Spotkanie jest tematycznie związane z wystawą zdjęć autorstwa Pawła Hęciaka o tym samym tytule, która zawisła w witrynach Filii nr 4 i która jest kontynuacją wystawy „Miejsce niewydarzone”, prezentowanej w murach Miejskiej Biblioteki Publicznej w tym roku.

Ekspozycję można oglądać od 2 grudnia 2019 do 4 stycznia 2020 roku.

Paweł Hęciak – urodzony w 1992 r. w Opolu. W 2017 roku ukończył studia na kierunku Grafika na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Od 2017 pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Sztuki na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, gdzie prowadzi zajęcia z edytorów graficznych oraz pracownie projektowania dla internetu. Interesuje się fotografią kreowaną i wpływem interfejsów na użytkownika. Autor i współautor kilku wystaw, m.in. wystawy Strzelnica (OFF w Opolu, 2012).